Integración

1. En didáctica de linguas este termo fai referencia á combinación das catro destrezas lingüísticas en exercicios ou actividades concretas no deseño dun programa de estudos ou nas súas formulacións teóricas, así como na metodoloxía na que se basea o devandito programa. Distintas teorías e métodos de ensino desenvolvidos desde principios do século XX favoreceron certas destrezas deixando as outras de lado. Así, por exemplo, os métodos de ensino tradicionais baséanse, sobre todo, no desenvolvemento das destrezas de lectura e expresión escrita mentres que outros métodos que poñen unha énfase maior no valor da comunicación, tales como o método audiolingüe e o método natural, entre outros, basean o proceso de ensino no desenvolvemento das destrezas de comprensión oral e expresión oral, principalmente. Este desenvolvemento parcial das capacidades lingüísticas do alumnado é unha das razóns polas que a maioría destes modelos didácticos perden forza tras un período inicial. Aínda que non se pode dicir que haxa un método de ensino de linguas completamente efectivo e mediante o cal un estudante consiga unha competencia lingüística similar á dun falante nativo, na actualidade a tendencia xeral é a de combinar ou integrar as catro destrezas no deseño curricular e na planificación de actividades.