Cerezal Sierra, F. 1996. “Foreign Language Teaching Methods”, in McLaren, N. & Madrid, D. (eds.). A Handbook for TEFL. Alcoy: Marfil, pp. 161-186.
enfoque ou metodoloxía utilizada para o ensino de linguas que xurdiu nos anos 70 do século pasado como reacción aos enfoques baseados na gramática e que trata de conseguir de xeito prioritario o desenvolvemento da competencia comunicativa do alumnado. O soporte teórico deste enfoque asóciase co sociolingüista norteamericano Dell Hymes e o lingüista británico Michael Halliday. Este último concede unha grande importancia ao concepto de linguaxe como instrumento para comunicar significados dentro de contornos sociais. Desde un punto de vista pedagóxico, o máis importante, de acordo con esta aproximación, é conseguir que o alumnado logre comunicarse, en principio de forma limitada, para máis tarde adquirir maior soltura e corrección.
Os obxectivos do curso han de reflectir as necesidades do alumnado, incluíndo tanto destrezas lingüísticas como comunicativas e han de ser sensibles a aqueles contextos nos que previsiblemente o discente vaia empregar a lingua: situacións (viaxes, negocios), temas recorrentes nas súas charlas e conversas (identificación persoal, educación, compras), funcións para as que precisa a lingua (describir un obxecto ou a unha persoa, solicitar información, manifestar acordo ou desacordo con outra persoa, pedir desculpas) e nocións utilizadas na comunicación diaria (tempo, caso, cantidade, etc.).
Este enfoque baséase fundamentalmente na práctica dunha serie de actividades comunicativas, a maioría das cales presentan un baleiro informativo ou un problema que os estudantes, ben en parellas ou en grupos, deben solucionar.
Johnson (1982) resume en cinco puntos os principios básicos desta metodoloxía:
- atención a un uso da linguaxe apropiada á situación concreta;
- énfase na mensaxe;
- intento real de simular procesos psicolingüísticos;
- importancia prestada a aquelas destrezas que supoñan correr riscos no uso da lingua; e, para rematar,
- desenvolvemento de técnicas de práctica de produción libre.
Trátase dun dos métodos de maior aceptación na actualidade xunto co enfoque por tarefas.
Johnson, K. & Morrow, K. 1981. Communication in the Classroom. Harlow: Longman.
Johnson, K. 1982. Communicative Syllabus Design and Methodology. Oxford: Pergamon Institute of English.
Larsen-Freeman, D. 1986. Techniques and Principles in Language Teaching. New York: Oxford University Press.
Littlewood, W. 1981. Communicative Language Teaching: An Introduction. Cambridge: Cambridge University Press. (Existe también una versión traducida al español del año 1996 en la misma editorial).
Richards, J. C. & Rodgers, T. S. 1986. Approaches and Methods in Language Teaching: A Description and Analysis. Cambridge: Cambridge University Press.
Richards, J. C. 2006. Communicative Language Teaching Today. Cambridge: Cambridge University Press.
Sánchez Pérez, A. 2009. La enseñanza de idiomas en los últimos 100 años. Métodos y Enfoques. Madrid: SGEL.