Enfoque

Termo utilizado no ensino de linguas para referirse ás distintas teorías que estudan tanto a natureza da lingua (estruturalismo, funcionalismo, xenerativismo) como o proceso de aprendizaxe da mesma (condutismo, cognitivismo, etc.). Sobre estes dous aspectos fundaméntanse os distintos métodos de ensino (⇒ método), que logo se concretan nunha serie de procedementos ou técnicas utilizados na aula (⇒ procedemento). De acordo con Richards e Rodgers (1986), tres son as visións xerais sobre a natureza da linguaxe que de xeito explícito ou implícito inflúen nos distintos enfoques e métodos:

1. Unha visión estruturalista, máis tradicional, que defende que a lingua é un sistema estruturado de unidades lingüísticas con significado. A meta do ensino sería o dominio dos elementos de devandito sistema. Exemplo: o método audiolingüe.
2. Unha visión funcionalista, desde a cal a linguaxe é considerada un vehículo para a expresión de funcións comunicativas (⇒ función) e categorías nocionales (⇒ noción). Exemplo: o enfoque comunicativo.
3. Unha visión baseada na interacción, que considera que a lingua é un vehículo utilizado polas persoas para establecer e manter relacións sociais. Exemplo: a aprendizaxe da lingua en comunidade.

En canto ás teorías sobre a aprendizaxe de linguas, os distintos enfoques tratan de responder a dúas cuestións fundamentais:

1. os procesos psicolingüísticos e cognitivos implicados na aprendizaxe da lingua; e
2. as condicións para que os devanditos procesos se activen.

Deste xeito, mentres que algunhas teorías outorgan maior importancia ao proceso de aprendizaxe (formación de hábitos, indución, inferencia, comprobación de hipótese e xeneralización, etc.), para outras teorías o máis importante é a natureza do contexto físico e humano no que utiliza a lingua.