Allwright, R. L. 1988. Observation in the Language Classroom. London: Longman.
percepción de obxectos, axentes, acontecementos e procesos, organizada e controlada de forma sistemática. Trátase dunha técnica de investigación que dá conta do desenvolvemento de todos os fenómenos anteriores sen pretender modificala. Se as persoas obxecto da observación saben que se está levando a cabo, fálase de observación aberta (en inglés, open-ended observation). No caso contrario fálase de observación encuberta (en inglés, unobstrusive observation). Segundo Chaudron (1988), pódese falar de catro tradicións distintas de observación no ámbito concreto do ensino e aprendizaxe de linguas:
- a tradición psicométrica;
- a análise interaccional;
- a análise do discurso; e
- a etnografía ou etnometodoloxía.
Entre os temas que teñen recibido máis atención desde a observación destacan dous: o comportamento do estudante (estratexias empregadas na aprendizaxe, tipo de preguntas utilizadas, uso da tradución), e a conduta do docente (uso da L1, técnicas de corrección de erros). Ademais, a observación tamén se vén empregando como medio ou ferramenta auxiliar na formación inicial e ata permanente do profesorado. É evidente que a observación pode achegar información de primeira man con implicacións directas no desenvolvemento profesional do profesor.
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Chaudron, C. 1988. Second Language Classrooms. Research on Teaching and Learning. Cambridge: Cambridge University Press.
Waynryb, R. 1992. Classroom Observations Tasks: Resource Book for Language Teacher and Trainers.