Varela Pérez, J. R. 1999. “Internet e o ensino da lingua inglesa.” Revista Galega do Ensino 23: 249-264.
Durante algún tempo, os materiais audiovisuais, o casete, o vídeo e o retroproxector, xunto co laboratorio de idiomas, consideráronse como novas tecnoloxías na aprendizaxe de linguas estranxeiras. Neste momento, cando se fala de novas tecnoloxías neste campo, a maioría dos especialistas refírense ao uso dos programas informáticos multimedia, en moitos casos de carácter interactivo, así como ao uso da rede de comunicación mundial coñecida como internet.
Internet pódese definir como unha rede de comunicación global na que computadores situados en distintos lugares do mundo se conectan entre si por medio da liña telefónica. Internet abarca diversos xeitos de comunicarse: a World Wide Web (WWW), o correo electrónico, os blogs, as plataformas de xestión de cursos como Moodle, etc. No campo da aprendizaxe de linguas estranxeiras, a rede internet pode cumprir dúas funcións básicas:
- crear aulas e laboratorios globais nos que se poidan practicar as catro destrezas lingüísticas básicas, especialmente a comunicación escrita, grazas ao correo electrónico, as listas de correo, os faladoiros interactivos, etc.; e
- acceder a unha cantidade inxente de información que pode ser adaptada ás necesidades e intereses do alumno: bases de datos, dicionarios electrónicos, periódicos e revistas, cancións, xogos, etc.
Por todo iso, a rede pode axudar a minimizar a falta de acceso a materiais auténticos e, á vez, contribuír a estimular a motivación do alumno pola cultura e a lingua estranxeira.
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Warschauer, M. 1997. “Computer-Mediated Collaborative Learning: Theory and Practice.” The Modern Language Journal 81: 470-481.