Davies, A. 1991. The Native Speaker in Applied Linguistics. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Lingua que non é a nativa ou propia dun país pero que se ensina / aprende como materia nas súas escolas. O seu emprego restrínxese xeralmente á comunicación internacional e ao manexo de documentación escrita. Os termos lingua estranxeira e segunda lingua empréganse indistintamente en determinados ámbitos académicos. No entanto, noutros existe unha clara diferenza: unha lingua estranxeira é a que se ensina / aprende en determinadas instancias do ámbito educativo dun país, pero que non chega a empregarse como lingua de comunicación. O inglés, por exemplo, pode describirse como lingua estranxeira en España. Pola contra, unha segunda lingua é a que se emprega con certa asiduidade como lingua de comunicación sen ser a lingua nativa dun país; este sería o caso do francés en Marrocos.