Allan, M. 1986. Teaching English with Video. Harlow: Longman.
Medio audiovisual moi empregado no ensino de linguas, que constitúe unha fonte excelente de lingua oral auténtica. Ao ser un medio visual facilita a comprensión e a memorización. O feito de poder ver ás persoas que falan e o contexto en que o fan axuda ao alumno a lembrar a situación e a linguaxe utilizada. Ademais, pódese inferir gran cantidade de información a través dos xestos e a linguaxe corporal.
O vídeo pode motivar moito ao alumno, sobre todo se as actividades están ben concebidas e planificadas por parte do profesor. Para que o material seleccionado sexa apropiado, o persoal docente debe ter en conta a idade e mailos intereses e as necesidades do alumno, ademais do seu nivel de coñecementos.
As películas e outros programas audiovisuais non concebidos para o ensino dunha segunda lingua tamén poden resultar útiles porque motivan ao alumno a comprender, dado o alto contido de drama, acción e/ou humor aportados. Aínda que non sempre é imprescindible buscar unha tarefa para acompañar á actividade, córrese o risco de que, se o vídeo no vai acompañado de actividades para realizar antes, mentres ou despois do seu visionado, os estudantes se aburran ou non tiren todo o partido que se espera desta axuda didáctica.
Cooper, R.; Lavery, M. & Rinvolucri, M. 1991. Video. Oxford: Oxford University Press.
Geddes, M. & Sturtridge, G. (eds.) 1982b. Video in the Language Classroom. London: Heinemann.
Leaney, C. & Strange, J. 1987. Video in Action. Cambridge: Bell Educational Trust.
Tomalin, B. & Stempleski, S. 1990. Video in Action. New York: Prentice Hall International.