Nivel soleira (B1)

Termo (traducido do orixinal en inglés Threshold Level) que ten a súa orixe nos anos 70 do século XX. Nun documento con este mesmo título establecíase o primeiro compoñente dun modelo de ensino de linguas estranxeiras baseado nun sistema de unidades / créditos que estaba dirixido principalmente á formación de adultos europeos. Concibíase como un obxectivo básico que puidese ser aceptado por todos os países membros do Consello de Europa.

O nivel soleira, tal como foi definido por Van Ek (1975), é o nivel mínimo esixido que debe alcanzar unha persoa que está estudando unha segunda lingua. Van Ek, xunto con outros especialistas como Trim e Wilkins, desenvolveron para a lingua inglesa un inventario a modo de programa que recolle actividades, funcións, nocións (específicas e xerais), situacións, temas ou centros de interese, e graos ou niveis de habilidade. Por exemplo:

1. Funcións lingüísticas para o nivel soleira:

Impartir e buscar información real.

2. Identificar (pronomes demostrativos, adxectivos demostrativos, etc.).
3. Relatar ou contar algo, incluíndo describir e narrar (oracións declarativas, cláusulas rexidas por verbos de fala, etc.).
4. Corrixir (os mesmos expoñentes que no caso anterior, oracións negativas con not, etc.).
5. Preguntar (oracións interrogativas, oracións declarativas con entonación ascendente, etc.).

2. Nocións:
   1. Existencial.
   2. Espacial.
   3. Temporal.
   4. Cuantitativa.

A partir deste modelo deseñáronse posteriormente outros programas para a maior parte das linguas dos demais países integrados no Consello de Europa. Os traballos realizados por este organismo nesa dirección tiveron grande importancia para o deseño dos programas funcionais-nocionais. A versión en español do Threshold Level titúlase Un nivel umbral e foi elaborada por J. P. Slagter (1979). A versión en galego, O nivel soleira, do ano 1993, correu a cargo de Fernández Salgado, Monteagudo e Puga, dentro das actividades do instituto da lingua galega.