1. Contexto no que se encadran as situacións didácticas e que pode ser temporal, físico-espacial (centro e aula no que leva a cabo a docencia, recursos cos que conta, disposición dos pupitres e o material de estudo, etc.), e institucional (leis estatais ou autonómicas de ordenación dos sistemas de ensino, organización dos órganos de goberno do centro).
2. En ensino programado, elemento ou secuencia de elementos, como, por exemplo, unha pregunta ou un debuxo, que o profesor fornece ao alumnado co fin de que lle responda dun xeito determinado. Esta técnica correspóndese cun método didáctico baseado en principios condutistas. Os cursos de ensino programado seguen programas de estudo coidadosamente estruturados, nos que aparecen especificados os obxectivos que se pretenden conseguir en cada lección, o material didáctico empregado, e os temas preséntanse en unidades ou marcos (en inglés, frames) que se desenvolven en etapas progresivas. Neste tipo de ensino o alumnado pode controlar o seu propio progreso en cada unha das etapas das que se compón o curso. No ensino programado emprégase material audiovisual para apoiar as explicacións do profesor (gravadoras de son e de vídeo, laboratorio de idiomas, etc.).
Niervergelt, J., Ventura, A. & Hinterberger, H. 1986. Interactive Computer Programs for Education. Reading, Mass.: Addison-Wesley.
O’Shea, T. & Self, J. 1983. Learning and Teaching with Computers. Artificial Intelligence in Education. Englewood Hills: Prentice Hall.
Hatch, E. M. & Brown, C. 1995. Vocabulary, Semantics and Language Education. Cambridge: Cambridge University Press.
Schank, R. C.& Abelson, R. P. 1977. Scripts, Plans, Goals and Understanding. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum, 1977.