Corder, S. P. 1967. “The Significance of Learners’ Errors.” International Review of Applied Linguistics 5: 161-169.
Estudo dos erros producidos por falantes dunha segunda lingua. Desenvolveuse durante os anos 60 do século XX e xurdiu como unha alternativa á análise contrastiva e ao condutismo. A análise de erros propugna que non todas as formas desviadas se deben á influencia da lingua materna, tal e como mantiña a análise contrastiva. Os falantes pasan por distintas etapas no proceso de adquisición e isto maniféstase nos erros que cometen. Esta corrente achega unha metodoloxía concreta para o estudo dos erros, xa que estes proporcionan datos sobre o proceso de adquisición como os seguintes:
- información sobre a aprendizaxe do alumno;
- probas para o investigador sobre a aprendizaxe da lingua; e
- ferramentas que axudan ao alumno a adentrarse nas regras da segunda lingua.
A investigación sobre a análise de erros adoita incluír os seguintes pasos:
- recollida de datos da lingua do aprendiz;
- identificación dos erros;
- descrición dos mesmos;
- explicación; e, para rematar,
- avaliación.
Do mesmo xeito que ocorreu coa análise contrastiva, a análise de erros foi obxecto de críticas, xa que só observa elementos illados da lingua e non a lingua como un todo; doutra banda, mostra problemas metodolóxicos nas diferentes fases da sua sistema de análise e non ten en conta o proceso de desenvolvemento da lingua por parte do aprendiz nin as estratexias de evasión.
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Corder, S. P. 1974. “Error Analysis”, in Allen, J. P. B. & Corder, S. P. (eds.). The Edinburgh Course in Applied Linguistics. Vol. 3. London: Oxford University Press.