En sentido xeral, conxunto de lexemas (palabras e expresións idiomáticas ou frases feitas) dunha lingua, que aparecen listados e definidos nun dicionario.
En gramática xenerativa, compoñente que contén unha listaxe dos elementos léxicos dunha lingua e información sobre as súas propiedades estruturais, isto é, especificacións sintácticas, semánticas e fonolóxicas.
Chomsky, N. 1965. Aspects of the Theory of Syntax. Cambridge, Mass.: The MIT Press.
Horrocks, G. 1988. Generative Grammar. London: Longman. 2nd edition.
Sistema mental que contén toda a información que posúe un falante sobre o vocabulario da súa lingua. A devandita información abrangue non só o conxunto de elementos léxicos que coñece o falante, senón tamén, por exemplo, datos sobre como se pronuncia unha palabra, os patróns gramaticais nos que se emprega e o seu significado ou significados. Como se adquiren, desenvolven e estruturan os contidos do lexicón son obxecto de estudo da psicolingüística e dos estudos sobre a adquisición de linguas. Para algúns autores como Gass e Selinker (1944), o lexicón podería ser o compoñente lingüístico máis importante na aprendizaxe dunha lingua.
Aitchison, J. 1987. Words in the Mind: An Introduction to the Mental Lexicon. Cambridge, Mass.: Blackwell.
Baralo, M. 1997. "La organización del lexicón en lengua extranjera". Revista de Filología Románica. Homenaje a Pedro Peira Soberón 14/1: 59-73.
Clark, H. H. & Clark, E. 1977. Psychology and Language. New York: Harcourt, Brace, Jovanovich.
Gass, S. y Selinker, L. 2001. Second Language Acquistion: An Introductory Course. Hillsdale, H. J.; Hove: Lawrence Erlbaum Associates. 2nd edition.
Singleton, D. (coord.) 1994. “L’acquisition du lexique d’une langue étrangère”. AILE: 3. París: ENCRAGES