Nuttall, C. 2000. Teaching Reading Skills in a Foreign Language. London: Heinemann. New edition.
Técnicas empregadas para ensinar a ler de forma rápida e con maior comprensión. Os lectores rápidos fan menos movementos dos ollos porque len en unidades de sentido, de xeito que cada unidade está composta por varias palabras e cada unha delas é asimilada cunha soa fixación dos ollos. É máis rápido captar o sentido de dúas ou tres unidades maiores e xuntalas que facer o mesmo cun número grande de unidades máis pequenas. Deste xeito, canto máis grande sexa a unidade de sentido, máis fácil será converter o conxunto en mensaxes coherentes.
O estudante dunha segunda lingua é máis propenso a ler palabra por palabra porque non ten suficientes coñecementos da lingua como para saber formar unidades de sentido. Por esta razón é necesario dedicar moito tempo á práctica da lectura con textos de pouca dificultade. Coa práctica de lecturas simplificadas e adaptadas ao nivel de cada un apréndese a mover os ollos de modo máis eficaz e mellóranse os mecanismos de comprensión de palabras nun texto escrito. Dado que a falta de tempo non permite unha práctica suficiente da lectura na clase, pódese acudir á lectura extensiva.
Nalgúns cursos de lectura rápida utilízase unha máquina, chamada taquistoscopio, que permite ver rapidamente unha folla impresa a través dunha mirilla ou dispositivo que abre e pecha con rapidez. Os taquistoscopios empréganse tamén na investigación da percepción.
Algunhas utilidades da lectura rápida son:
- buscar ou identificar información específica como, por exemplo, un nome ou un ano; e
- obter as ideas principais do texto, co fin de manterse ao día dos últimos progresos nun determinado campo.
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Williams, E. 1984. Reading in the Language Classroom. Basingstoke: Macmillan.