Consejo de Europa. 2001. Common European Framework of Reference for Languages: Learning, Teaching, Assessment. Cambridge: Cambridge University Press. (Existe también una traducción-adaptación española del 2002 por parte del Instituto Cervantes, publicada en Madrid por el Ministerio de Educación, Cultura y Deporte, y la editorial Anaya).
Capacidade do falante para producir o efecto comunicativo desexado, por exemplo, mediante o uso adecuado das regras da conversa, o uso e correcta identificación dos tipos de actos de fala e da súa forza ilocutiva e as formas de cortesía. Deste xeito, formaría parte da competencia pragmática dun falante o seu coñecemento de que en determinadas situacións resulta máis adecuado evitar o emprego dun imperativo e formular unha petición de xeito indirecto, por exemplo, mediante un enunciado como Podería darme un vaso de auga, por favor?. A competencia pragmática está ligada intimamente aos contextos, situacións e participantes do proceso comunicativo, e forma parte da competencia comunicativa global dun falante. É necesario, xa que logo, procurar o seu desenvolvemento non só na aprendizaxe da lingua materna, senón tamén no dunha lingua estranxeira. Segundo o novo marco europeo común de referencia para as linguas: aprendizaxe, ensino, avaliación (Consello de Europa, 2001), a competencia pragmática consiste no coñecemento que posúen os aprendices para organizar, estruturar e ordenar as mensaxes (competencia discursiva), para utilizalas con determinados fins comunicativos (competencia funcional) e para secuencialas segundo esquemas de interacción e de transacción (competencia organizativa).
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Hymes, D. 1989. Foundations in Sociolinguistics: An Ethnographic Approach. Philadelphia: University of Pennsylvania.
Llobera, M., Widdowson, H. G., Hymes, D., Cots, J. M., Hornberger, N. H., Bachman, L., Canale, M. & Spolsky, B. 1995. Competencia comunicativa: Documentos básicos en la enseñanza de lenguas extranjeras. Madrid: Edelsa.