Halliday, M. A. K. 1978. Language as Social Semiotic: The Social Interpretation of Language and Meaning. London: Edward Arnold.
Termo empregado en lingüística sistémica para referirse ao feito de que as diferentes unidades sintácticas se dispoñen nunha orde xerárquica determinada dentro de toda secuencia. Cada unidade dentro desa xerarquía ocupa un lugar inferior ou superior con respecto ás demais unidades da mesma, de tal xeito que as unidades superiores están formadas por outras inferiores e viceversa, as unidades inferiores forman parte doutras que ocupan unha posición superior na xerarquía.