Alderson, J. C., Clapham, C. & Wall, D. 1995. Language Test Construction and Evaluation. Cambridge: Cambridge University Press. (También existe una traducción al español en la misma editorial publicada en Madrid, 1998).
En avaliación 1, técnica utilizada para determinar que unha persoa está nun nivel ou banda concreta dunha escala composta por algúns deses niveis ou bandas. Existen varios tipos de escalas de estimación, aínda que todas elas rexistran a actuación do alumno situándoa nun punto superior ou inferior dentro dunha serie de valores. Por exemplo, nas escalas gráficas recórrese a graos (deficiente < regular < bo < moi bo < excelente), mentres que nas numéricas utilízanse cifras en lugar de categorías (adaptando o exemplo anterior: 1 < 2 < 3 < 4 < 5); tamén hai escalas descritivas (por exemplo: “o discente nunca / ás veces / sempre participa nos debates na aula”). Finalmente, é posible combinar elementos de todas elas (por exemplo, graos e cifras).
Os principais inconvenientes á hora de utilizar este tipo de escalas son a subxetividade das cualificacións que se outorgan e a dificultade para establecer os límites entre os valores. Para evitar no posible os xuízos subxectivos, e dotar así ás observacións de estabilidade e fiabilidade, pódese recorrer, por exemplo, a varios observadores ou elaborar a escala en equipo.
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Bisquerra Alzina, R. 1989. Métodos de investigación educativa. Guía práctica. Barcelona: CEAC.
Consejo de Europa. 2001. Common European Framework of Reference for Languages: Learning, Teaching, Assessment. Cambridge: Cambridge University Press. (Existe también una traducción-adaptación española del 2002 por parte del Instituto Cervantes, publicada en Madrid por el Ministerio de Educación, Cultura y Deporte, y la editorial Anaya).
Fulcher, G. 2010. Practical Language Testing. London: Hodder Education.
Harris, M. & McCann, P. 1994. Assessment. Handbooks for the English Classroom. Oxford: Heinemann