Competencia intercultural

A competencia intercultural constitúe un compoñente máis da competencia comunicativa. No modelo máis coñecido de competencia intercultural (Byram 1997), esta inclúe cinco elementos distintos: 1. actitudes, o que Byram denomina "saber estar", que á súa vez remite a atributos tales como a curiosidade, a apertura, a empatía, o respecto cara aos outros, a tolerancia da ambigüidade ou a sensibilidade ás diferenzas culturais; 2. coñecemento ou saber sobre as demais culturas, que comprende as súas crenzas, comportamentos, hábitos e todo tipo de aspectos, incluídos os materiais, da realidade da outra cultura; 3. capacidade para interpretar e relacionarse ("saber comprender"), é dicir, saber extraer o significado dos textos, os documentos ou os acontecementos da outra cultura e comparalos ou relacionalos coa súa propia; 4. capacidade de descubrimento e interacción ("saber aprender/facer") ou, o que é o mesmo, desenvolver a capacidade de aprender sobre outras culturas (por exemplo, saber preguntar aos membros da outra cultura sobre as súas crenzas ou comportamentos e extraer información relevante das súas respostas); e 5. conciencia cultural crítica ("saber comprometerse"), que consiste en saber percibir e avaliar críticamente formas de pensar, de actuar e produtos da outra cultura e da propia do aprendiz, o que nos permite tomar conciencia dos nosos propios valores e como estes poden condicionar a nosa actitude cara a outras culturas, a súa forma de ser e de facer, o que en definitiva debe permitirnos, en tanto que mediadores culturais, atopar o necesario equilibrio entre as dúas culturas e desenvolver actitudes de sensibilidade e tolerancia. A modo de resumo, Fantini (2000) relaciona a competencia intercutural cos seguintes atributos: respecto, empatía, flexibilidade, paciencia, interese, curiosidade, apertura, motivación, sentido do humor, tolerancia á ambigüidade e disposición a evitar o xuízo do outro. O obxectivo do ensino da competencia intercultural é preparar ao alumno para colaborar con outras persoas nunha sociedade global, proporcionándolle  habilidades que lle permitan interactuar con individuos pertencentes a outros marcos culturais nun mundo cada vez máis globalizado. Existe un amplo acordo en que o ensino da competencia intercultural require un enfoque pedagóxico centrado no aprendiz, de carácter interactivo, participativo e cooperativo; e dado o carácter cambiante do obxecto de estudo, é igualmente conveniente outorgarlle ao discente no aprendizaxe papeis de explorador-investigador do tema tanto dentro como fose da aula.