Dulay, H. & Burt, M. 1974. “You can’t Learn without Goofing”, in Richards, J. C. (ed.). Error Analysis. London: Longman, pp. 95-123.
Esta hipótese mantén que na adquisición da primeira lingua os nenos seguen unha orde natural. Os estudos sobre morfemas desenvolvidos nos anos 70 do século pasado mostraban a existencia nas distintas linguas dunha orde fixa na adquisición de varios morfemas ou elementos flexivos das mesmas. Iso quere dicir que esta adquisición pasa por diferentes estadios ou etapas; así, por exemplo, a adquisición das formas de pasado en inglés atravesa primeiro unha fase de escaso uso de formas regulares, incluíndo sobrexeneralizacións ata chegar á adquisición total do morfema.
Os estudos sobre a orde natural aplicáronse posteriormente á segunda lingua. As investigacións de Krashen mostraron que certos morfemas en inglés son adquiridos antes que outros; así, por exemplo, as formas en -ing e os plurais adquírense antes que os verbos auxiliares ou que a terminación -s da terceira persoa do singular do presente simple. En termos semellantes estudouse a orde de adquisición do español, o francés e o alemán, por exemplo. Esta hipótese foi obxecto de serias críticas; entre elas destacan a ausencia de estudos do contexto relativo ao método de investigación, a limitación da investigación a uns morfemas determinados e a carencia dunha base teórica firme e coherente.
Krashen, S. D. 1981. Second Language Acquisition and Second Language Learning. Oxford: Pergamon Press.