Busch, D. 1982. "Introversion-Extroversion and the EFL Proficiency of Japanese Students". Language Learning 32: 109-132.
Cualidade dunha persoa que orienta os seus intereses cara ao exterior e non cara a si mesmo. Esta dimensión da personalidade oponse á do introvertido, que o canaliza todo cara ao seu interior. Tanto a extraversión como a introversión considéranse factores da personalidade que poden influír na aprendizaxe da segunda lingua. Manéxase a hipótese de que un aprendiz extravertido aprende máis rápido que un introvertido; con todo, algúns estudos reflicten que non hai unha relación directa entre a introversión, a extraversión e a competencia comunicativa.
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Krashen, S. D. 1981. Second Language Acquisition and Second Language Learning. Oxford: Pergamon Press.
Naiman, N., Frölich, M., Stern, H. & Todesco, A. 1978. The Good Language Learner. Research in Education Series No. 7. Toronto: The Ontario Institute for Studies in Education.
Strong, M. 1983. “Social Styles and Second Language Acquisition of Spanish-Speaking Kinder-Garteners.” TESOL Quarterly 17: 241-258.