Diglosia

Termo empregado por Charles Ferguson (1959) para denominar aquel tipo de situación na que dúas variedades dunha lingua coexisten nunha mesma comunidade de tal modo que unha delas, a variedade A(lta), presenta un elevado grao de estandarización e unha tradición literaria de gran prestixio, adquírese xeralmente a través da instrución formal e é a empregada para as funcións máis formais, tales como a educación, a administración pública. A outra, a variedade B(aixa), carece de prestixio e de tradición literaria escrita e é a utilizada na conversa ordinaria. Esta é, por exemplo, a relación que se dá entre o árabe clásico (A) e as distintas variedades de árabe coloquial (B) nos países árabes, ou a que existe entre o alemán estándar (A) e os seus dialectos locais (B) en Suíza. Revisións posteriores da formulación de Ferguson por parte doutros sociolingüistas ampliaron o sentido do termo para referirse a calquera situación na que variedades dunha mesma lingua ou inclusive linguas diferentes presentan unha distribución susceptible de ser descrita en termos de variedade B, empregada nas situacións máis informais, e variedade A, de maior prestixio, reservada para os usos máis formais.