Bisquerra Alzina, R. 1989. Métodos de investigación educativa. Guía práctica. Barcelona: CEAC.
En estatística, método de análise multivariada utilizado en psicometría e campos afíns. Utilízase para determinar as dimensións subxacentes que poden explicar as correlacións entre diferentes variables observadas. Por exemplo, se un grupo de estudantes realiza probas de ditado, conversa e discriminación de sons, podemos descubrir cales son os factores comúns a todas elas utilizando a análise factorial. A devandita análise mostraría que, neste caso, podería falarse duns factores comúns relacionados coas destrezas orais (comprensión e expresión oral). Deste xeito, o feito de que un alumno obteña baixas puntuacións nas tres probas poderá atribuírse a un insuficiente desenvolvemento das devanditas destrezas (a dimensión subxacente). Esta técnica utilízase tamén na fase de clasificación dentro da análise de erros.
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Brown, J. D. 1988. Understanding Research in Second Language Learning: A Teacher’s Guide to Statistics and Research Design. Cambridge: Cambridge University Press.