Aplícase á lingua nativa dunha rexión ou un país e contraponse xeralmente a nocións como lingua estándar ou lingua de comunicación internacional, lingua franca, etc.
Na investigación sociolingüística adoita empregarse este substantivo para identificar un estilo de fala característico das situacións máis espontáneas (por exemplo, unha parola entre amigos nun bar). Ocasionalmente emprégase tamén con referencia á variedade de baixo status característica dun grupo social (por exemplo, o inglés afroamericano vernáculo).
Moreno Fernández, F. 1990. Estudios sobre variación lingüística. Alcalá de Henares: Universidad de Alcalá.