Anderson, J. 1976. Language, Memory and Thought. Hillsdale, New York: Lawrence Erlbaum.
Teoría de adquisición de segundas linguas, proposta por Anderson (1976, 1980, 1983), segundo a cal a capacidade para realizar unha actividade se desenvolve en dúas fases:
- fase declarativa, na que a información se almacena en forma de feitos; e
- fase autónoma, na que os datos se estruturan en forma de procesos de fácil acceso.
Este modelo de adquisición de linguas baséase na distinción entre coñecemento declarativo e coñecemento de procedemento ou procedemental. O primeiro adquírese de forma repentina e pódese comunicar de xeito verbal; o segundo adquírese de xeito gradual, a medida que se vai desenvolvendo a destreza, e non pode ser comunicado de forma verbal. O paso do coñecemento declarativo ao procedemental desenvólvese en tres etapas:
- Etapa declarativa. A información almacénase en forma de feitos; por exemplo, o aprendiz pode ser consciente de que waited en inglés componse de wait- e -ed, e, con todo, pode non ser capaz de producir esta forma.
- Etapa asociativa. O estudante utiliza a composición (é dicir, varias producións discretas combínanse nunha) así como un proceso mediante o cal unha regra xeral se aplica a un exemplo concreto; por exemplo, o aprendiz coñece en inglés waited e stopped por separado e chega á conclusión de que engadindo -ed pódese formar o pasado simple, polo que nesta etapa poden producirse erros como *doed.
- Etapa autónoma. A produción lingüística xeralízase, e o discente é capaz de saber cando se deben empregar formas específicas. Os falantes nativos dunha lingua alcanzan a etapa autónoma, mentres que os aprendices dunha segunda lingua adoitan alcanzar só a etapa asociativa.
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Anderson, J. 1983. The Architecture of Cognition. Cambridge, Mass.: Harvard University Press.
Anderson, J. 1985. Cognitive Psychology and its Implications. New York: Freeman. 2nd edition.