Brown, G. & Yule, G. 1983. Discourse Analysis. Cambridge: Cambridge University Press.
O concepto de cohesión alude aos mecanismos formais que fan posible a relación entre as oracións e os elementos supraoracionales que constitúen un texto (por oposición ás que se dan no seo da oración). No modelo clásico de Halliday e Hasan (1976), distínguense ata cinco tipos de cohesión: a referencia (incluídas a anáfora e a catáfora, e.g., Mudouse xa á nova casa. Comprárona o ano pasado), a substitución (- Leva o coche grande. - Non, prefiro o outro); a elipse (Pedro comprou un libro, e Rosa ? un calendario) a cohesión léxica, incluída a repetición dunha mesma palabra ou dun sinónimo en distintas oracións; e a conxunción, que inclúe a expresión de diversos tipos de relacións lóxicas (tempo, causa, adición, etc.) por medio de conectores textuais (e.g. por tanto, con todo, e diversos adverbios (e.g. finalmente, entón, etc.).
Halliday, M. A. K. 1994. An Introduction to Functional Grammar. London: Edward Arnold. 2nd edition.
McCarthy, M. 1991. Discourse Analysis for Language Teachers. Cambridge: Cambridge University Press.