Brown, G. & Yule, G. 1983. Discourse Analysis. Cambridge: Cambridge University Press.
Unha das propiedades que debe posuír un texto para ser considerado como tal. Dise que un texto posúe coherencia cando as proposicións das que se compón están relacionadas e o destinatario é capaz de percibir esta relación en virtude do seu propio coñecemento do mundo, aínda cando non aparece sinalada explicitamente pola presenza de certos elementos lingüísticos. Así, por exemplo, a seguinte secuencia de dúas oracións Hoxe non podo ir ao banco. Non saio ata as tres constitúe un texto coherente, pois pode establecerse un vínculo entre ambas as oracións a partir do feito, presumiblemente coñecido polo oínte, de que no noso entorno os bancos deixan normalmente de atender ao público a partir das dúas ou as dúas e media da tarde.
Coulthard, M. 1985. An Introduction to Discourse Analysis. London: Longman.
Renkema, J. 1993. Discourse Studies. An Introductory Textbook. Amsterdam: John Benjamins.