Renkema, J. 1993. Discourse Studies. An Introductory Textbook. Amsterdam: John Benjamins.
Fálase de anáfora ou de referencia anafórica cando o significado dunha unidade léxica, xeralmente un pronome ou un adverbio, pode establecerse unicamente a partir de información expresada no contexto precedente. Así, por exemplo, o referente do pronome persoal ela na oración seguinte pode interpretarse como o mesmo que o da frase a miña irmá Isabel, que constitúe nese caso o seu antecedente: A miña irmá Isabel pediume que vaia con ela ao baile. Cando a relación de co-referencia se establece con algún elemento do contexto seguinte fálase normalmente de catáfora. Un exemplo desta última sería a relación entre lle e Pedro na secuencia seguinte: Aínda que lle custa recoñecelo, Pedro é bastante teimudo. En ocasións emprégase o termo anáfora para referirse a ambos tipos de co-referencia. En contraste cos conceptos de anáfora e catáfora adoita empregarse o termo exófora para designar aqueles casos nos que o referente dun elemento léxico atópase no contexto extralingüístico, como, por exemplo, cando dicimos quero ese, sinalando ao mesmo tempo cara a un obxecto colocado sobre o mostrador nunha tenda.