Marcador discursivo de recepción

O back channelling é a retroalimentación que o oínte proporciona ao falante nunha conversación, co fin de mostrar que se segue ou se entende o que o falante está a dicir. Dese modo se pon en práctica o principio de cooperación establecido por H. P. Grice, segundo o cal falante e oínte colaboran na conversa coa finalidade de alcanzar a mutua comprensión. Os marcadores discursivos de recepción son, por tanto, sinais, ruídos, xestos, expresións ou palabras que indican que se está prestando atención ou reaccionando ante o que se está dicindo (por exemplo, con sorpresa ou enfado). Así en inglés pódense utilizar palabras ou expresións como Ok, Yes, Uh- huh, ou Mhm, que frecuentemente van acompañadas de movementos de cabeza ou expresións faciais. Este tipo de recursos relaciónanse coa función fática da linguaxe, xa que se empregan para regular unha conversación e asegurar que a canle de comunicación segue aberto.

O emprego deste tipo de estratexias de retroalimentación é un compoñente importante na aprendizaxe da lingua oral, xa que se utilizan para indicar a contribución do oínte na interacción oral e asegurar que esta non se interrompe, e tamén poden condicionar a resposta do falante. É interesante, por tanto, desde o punto de vista da aprendizaxe, que os discentes coñezan estas ferramentas de interacción e practiquen a súa introdución nos intercambios orais, de modo que devanditos intercambios sexan máis auténticos e fluídos. Isto faise máis necesario nos niveis máis avanzados no estudo da lingua estranxeira.