Fisiak, J. 1981. Contrastive Linguistics and the Language Teachers. Oxford: Pergamon.
Disciplina lingüística que se ocupa da comparación de subsistemas equivalentes de dúas ou máis linguas (por exemplo, en fonoloxía, o subconxunto de formas dentais en inglés /θ, ð/ e en español /t, d, θ/, co fin de describir as similitudes e diferenzas estruturais existentes entre eles e poder deste xeito identificar áreas potenciais de dificultade no seu ensino como segundas linguas ou linguas estranxeiras, así como na tradución de textos dunhas a outras. No caso dos fonemas arriba mencionados, e á vista das súas características, conviría incidir, por exemplo, na calidade dental dos fonemas oclusivos /t/ e /d/ en español, contrastándoa co punto de articulación alveolar que posúen os fonemas ingleses /t/ e /d/.
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Jorgensen, J. N. 1982. Contrastive Linguistics. What? How and Why? Where and When? Copenhague: B. Stougaard Jensen.