Programación neurolingüística

Tamén PNL.

Conxunto de modelos e técnicas utilizadas na comunicación co fin de transformar determinadas condutas e pensamentos. Este concepto foi definido por primeira vez por John Grinder e Richard Bandler na década dos anos 70 do século XX. Partindo dos fundamentos da teoría construtivista, o PNL considera que o ser humano non opera de xeito directo sobre o mundo real en que se move, senón que o fai a través de modelos, representacións e mapas que lle serven como base para xerar a súa conduta. A modo de exemplo, un paciente cunha fobia ás alturas pode lograr superala ao asumir que iso é posible; a persoa toma o control da súa evolución e faise consciente de que o que considera real redúcese ao seu modelo de realidade.

Desde o punto de vista do ensino e aprendizaxe, este modelo pode axudar aos docentes a eliminar as dificultades que poida ter o alumnado e que se manifestan en forma de bloqueos. O docente debe aprender a non xulgar nin valorar negativamente, senón a entender e ser entendido, aprendendo a programar para o éxito. Para conseguilo, o docente pode utilizar unha serie de técnicas entre as que destacan:

1. as metáforas (relatos, exemplos, chistes);
2. unha boa relación cos alumnos, xa que se existe harmonía, a comunicación flúe;
3. ancoraxe ou proceso que permite que un estímulo externo, como un xesto ou unha palabra, se asocie coa conduta que se desexa obter;
4. modificación do marco de referencia, é dicir, un cambio de actitude nunha actividade determinada.