Littlewood, W. 1981. Communicative Language Teaching: An Introduction. Cambridge: Cambridge University Press. (Existe también una versión traducida al español del año 1996 en la misma editorial).
Littlewood (1981) emprega este termo para referirse a unha serie de actividades que teñen como fin último proporcionar ao alumno algunhas das destrezas ou capacidades necesarias para comunicar significados pero non requiren para a súa realización ter que producir actos verdadeiramente comunicativos; noutras palabras, mediante estas actividades, o alumno realiza unha práctica lingüística que o capacitará para comunicarse posteriormente na vida real. A modo de exemplo podemos considerar un exercicio de práctica estrutural onde se lle presenta ao alumnado un enunciado en presente (Xoán visita Noia) para que o transforme ao pasado (Xoán visitou Noia). Dentro destas actividades precomunicativas, é posible falar da existencia dun continuo. Nun extremo están aquelas actividades que simplemente supoñen unha transformación lingüística de estruturas e non perseguen unha verdadeira comunicación. No outro extremo figuran actividades nas que o alumnado pode establecer unha relación cun significado concreto nun contexto determinado. Neste caso, estes exercicios están máis perto das actividades verdadeiramente comunicativas. Como ilustración disto último, poderiamos presentar os típicos diálogos con pautas, que consisten na recreación por parte de dous alumnos dun diálogo de acordo cunhas instrucións concretas.
Alumno A
Chamas por teléfono ao alumno B.
A: Saúda a B.
B: .........................................................................
A: Suxire ir ao cine ao alumno B.
B: .........................................................................
A: Dá o título da película e conta brevemente o que saibas da mesma.
B: .........................................................................
A: Explica as distintas posibilidades de horario.
B: ........................................................................
A: Expresa o teu desacordo con esa hora concreta e suxire outra posibilidade.
B: ........................................................................
A: Expresa acordo e despídete.
B: .........................................................................
Alumno B
Contestas a chamada de teléfono do alumno A.
A: ........................................................................
B: Responde ao saúdo de A.
A: ........................................................................
B: Pregunta ao alumno A de que película se trata.
A: ........................................................................
B: Di que che parece ben e pregunta a hora.
A: ........................................................................
B: Escolle unha das posibilidades dadas.
A: ........................................................................
B: Di que estás de acordo e suxire un lugar de reunión.
A: ........................................................................
B: Despídete do alumno A e pecha a conversa.
Relacionados cos diálogos con pautas, tamén dentro das actividades precomunicativas, atopámonos cos diálogos abertos, nos que o alumno ten que completar unha conversa adoptando o papel dun dos interlocutores. Un exemplo sinxelo sería o seguinte:
Chamas por teléfono á estación de tren para preguntar o horario de trens de Vigo a Barcelona.
Telefonista: Estación de Vigo. En que lle podo axudar?
Ti: ......................................................................
Telefonista: Imos ver. Existen distintas posibilidades. Cando desexa viaxar?
Ti: .......................................................................
Telefonista: Durante o fin de semana unicamente hai un tren nocturno.
Ti: .......................................................................
Telefonista: Chega a Barcelona ás 6:45 horas.
Ti: .......................................................................
Telefonista: Grazas pola súa chamada. Adeus.
Ti: .......................................................................