Frías Conde, F. 2006. "A normalización lingüística na Romania: A normalización da lingua e normalización dos falantes (o caso dos neofalantes)". Ianua. Revista Philologica Romanica 6: 49-68.
Persoa que decide conscientemente cambiar do seu idioma inicial a unha lingua minorizada aprendida fóra da súa contorna familiar, xa sexa para expresarse exclusivamente nesta lingua ou para usala só en determinados contextos ou situacións. As razóns para o devandito cambios poden ser debidas á proactividade dun individuo para contrarrestar o uso reducido, e polo tanto a posibilidade de desaparición, da lingua minorizada na área e/ou o proceso de adaptación dos inmigrantes ao contexto social da rexión. En España este fenómeno é observable nas comunidades falantes de galego, euskera, catalán e aragonés.
Entradas relacionadas:
Bibliografía:
Ramallo, F.; Amorrortu, E. & Puigdevall, M. (eds.) 2019. Neohablantes de lenguas minorizadas en el Estado Español. Colección Lengua y Sociedad en el Mundo Hispánico 42. Madrid: Iberoamericana Vervuet.