Auzias, M. 1990. Niños diestros, niños zurdos. Madrid: Aprendizaje Visor, DL.
Tamén chamada dominancia cerebral. Distribución asimétrica nos dous hemisferios cerebrais das funcións motoras, sensoriais ou intelectuais que unha persoa pode desempeñar. As investigacións que se realizan neste campo tratan de determinar, por unha banda, a localización física das zonas predominantes para cada función (movemento do corpo, linguaxe, olfacto...), e, pola outra, se existe unha predisposición xenética a un maior dominio do hemisferio esquerdo, que regula e controla directamente o lado dereito do corpo. Como existe unha norma social moi arraigada a favor dos destros, os reforzos positivos da familia e da escola favorecen desde moi cedo a especialización destra. Cómpre advertir que unha excesiva insistencia en contra dunha lateralidade natural zurda pode provocar certos trastornos de conduta como, por exemplo, a tartamudez.
Bloch, H. (dir.). 1992. Gran Diccionario de Psicología. Madrid: Ediciones del Prado.