Matte Bon, F. 1992. Gramática comunicativa del español. Tomos I y II. Madrid: Difusión.
Tipo de descrición gramatical que trata do xeito no que falante e oínte empregan a lingua para comunicarse, máis ca do estudo desta desde un punto de vista teórico. Neste tipo de gramática cobra especial importancia a interacción que ten lugar entre os interlocutores, prestando atención especial ao modo que estes teñen de expresar as cousas en función das súas intencións comunicativas. A lingua é pois estudada desde unha perspectiva dinámica onde o contexto desempeña un papel importante. De acordo cos presupostos deste tipo de gramática, é importante coñecer en que contextos se emprega e para que serve cada elemento lingüístico.
Bibliografía: