White, L. 1989. Universal Grammar and Second Language Acquisition. Amsterdam: John Benjamins.
Termo que designa aquelas propiedades que son especiais e que non seguen a norma xeral. Contrasta cos elementos non marcados, é dicir, aqueles que non son específicos, senón básicos e máis frecuentes.
Exemplos:
Por exemplo, en inglés a orde Suxeito-Verbo-Obxecto, como en They watch TV (“Eles ven a televisión”), é non marcado posto que esta é a orde de palabras máis común nesta lingua; pola contra, a estrutura Obxecto-Suxeito-Verbo, en Such TV programs I don’t watch (“Eses programas de televisión non os vexo”), é marcada, xa que non segue a distribución habitual de elementos na oración.
Bibliografía: